Irma

Bon nochi allemaal,

Zoals beloofd een kort verslagje over hoe (de nasleep van) orkaan Irma ook ons al een aantal dagen bezig houdt.
Allereerst even dit: Curacao is op geen enkel moment in gevaar geweest. Het enige dat we direct merkten van de orkanen was een nog hogere temperatuur dan normaal vanwege nauwelijks wind. Jimi legt uit: 'alle wind gaat naar de orkaan'.

We zullen proberen uit te leggen waarom de orkaan evengoed het gesprek van de dag is hier.

Iedereen die we hier kennen is ooit op Sint Maarten geweest, kent mensen op Sint Maarten of heeft er familie. Heel veel bekenden werken met enige regelmaat op Sint Maarten. Bijvoorbeeld in het ziekenhuis of bij de politie. Joris zelf was er in juni nog om er te werken met de 9 Ennia collega's die er zitten. Een vriend werkt voor de recherche van Sint Maarten. Hij woont op Curacao met zijn gezin maar vliegt maandelijks heen en weer. Deze week was hij voor werk in Nederland en volgende week zou hij verlof hebben. Nu staat zijn tas klaar om morgen naar Sint Maarten te vliegen. Zijn moeder vliegt speciaal in om voor zijn dochters te zorgen (zijn vrouw heeft 2 weken opleiding). Andere goede vrienden woonden 3 jaar op Sint Maarten en hadden er een goed lopend restaurant. Gelukkig hebben ze gisteren bericht gekregen dat al hun oud personeel oké is. Maar dat duurde enkele dagen. Zo kregen kennissen ook alsmaar geen contact met hun (stief)dochter. Zij is de zus van een klasgenoot van Jimi. Een hele leuke jongedame die iedere vakantie op Curacao is. Dus we 'kennen' haar. Dan nog een vriend bij de marine. Zijn vriendin heeft hem nu al ruim een week niet langer dan 5 minuten gesproken. Hij is alleen maar aan het werk. Dag en nacht. We zien hem als woordvoerder bij het NOS journaal en bij DWDD voorbij komen. Net als de vader van een vriendje van Jimi (ook van de marine). De overbuurman, ook vader van een klasgenoot van Jimi, is helikopterpiloot bij de kustwacht. Dus ook hij is weinig thuis deze dagen. Een vader van een client zat op de eerste boot die kant op. En ook die vader, en de papa van die etc. etc. Een stuk minder papa's op het schoolplein....;-)
De collega's van Joris zijn inmiddels ook allemaal terecht. 1 van hen had op het moment van de orkaan een noodkreet op Facebook geplaatst. Opgesloten in de badkamer. Kom mij, mijn vrouw en onze 2 kinderen helpen! Zijn adres had hij er bij vermeld. Daarna bleef het heel lang stil. Gelukkig weten we nu dat ook zij oké zijn.

Overal hier zijn acties. In de supermarkten, allerlei particuliere initiatieven en ook op de school van Jimi en Lola wordt een sponsorloop gehouden. Het klopt denk ik wat een Curaçaose mevrouw net zei op het journaal: het eilandgevoel, als er iets met je broer is dan ga je hem helpen. De eilanden hier in het Caribisch gebied voelen zich verbonden. En net als Curacao is Sint Maarten een zelfstandig land binnen het koninkrijk. Respecteren van de autonomie van het land enerzijds maar op andere momenten concluderen dat het land een aantal zaken niet zelfstandig op kan pakken. Best moeilijk voor Nederland om de juiste balans te vinden en afwegingen te maken. Dat ervoeren we hier al lang voor de orkaan maar is nu ook weer heel actueel.

Nou lieverds, ik kan nog uren over mijn overpeinzingen typen maar het is nu echt bedtijd. Morgen weer een werkdag. In mijn nieuwe praktijk; ook positief nieuws gelukkig deze week! :-)
tot later, liefs ook namens Jimi, Lola en Joris, x Minke