Gemis & Gespuis
Door: LolaJimiJorisMinke
Blijf op de hoogte en volg LolaJimiJorisMinke
26 September 2016 | Curaçao, Willemstad
Dag lieve allemaal!
Hoe gaat het met jullie? Met ons gaat het nog steeds erg goed.
Hoewel we ons wel steeds meer realiseren dat we de meesten van jullie erg lang niet zien. Dat is soms even slikken. Gelukkig hebben we het met elkaar heel goed. Minder stress dus ook minder gemopper op elkaar (of zoals Joris zegt; 'je bedoelt minder gemopper op mij' ;-)). En we zitten helemaal op 1 lijn als we tegen elkaar zeggen: 'als we het niet leuk meer vinden, dan gaan we (gewoon) terug'! Maar zo ver is het nog niet. We zijn hier nog lang niet klaar!
Nog veel te veel dingen te doen, te beleven, ervaren, ontdekken.
Even terug naar ons vorige verslag: Hoera! Inmiddels zijn inderdaad de spullen die we vanuit NL op hadden laten sturen gearriveerd. Het voelde zoals een goede kennis hier zo mooi omschreef alsof je allemaal kerstpakketten krijgt om open te maken. Jimi en Lola zijn zo blij met al hun speelgoed, Joris heeft zijn thuisstudio al opgebouwd en Minke voelde zich vooral zo rijk met alle mooie afscheidsboeken die we gekregen hebben.
We hebben overigens een mooie donkergrijze Kia Sportage voor Minke gevonden. Heel fijn die vrijheid en scheelt een hoop logistieke planning.
Verder lijkt het regenseizoen toch nog niet begonnen te zijn. Wel horen we net dat er een tropische storm deze kant op komt. We volgen de nieuwsberichten maar het is nog een beetje onduidelijk of hij echt over dit eiland komt of niet.
Naast een mogelijke tropische storm willen we jullie nog wat vertellen over de minder leuke dingen van wonen in de Tropen. In de eerste weken, Fleur kan daar helaas over mee praten, hadden we veel last van muggen hier. Op een zeker moment leek dat minder te worden maar werden we geterroriseerd door een mierenkolonie. Echt overal zaten ze! 3 tellen onbeheerd je bord op tafel en de broodkruimels werden bestormd door soms wel honderden mieren. In ieder kastje, pakje, bakje, beker zaten ze. Daarbij konden ze ook nog eens heel naar prikken. In de eerste weken reageerde Minke nog verontwaardigd als iemand een miertje doodde. 'Dat zijn hartstikke nuttige beestjes die niemand kwaad doen, laat ze nou gewoon leven'. Maar die liefdadigheid was al gauw ver te zoeken. We hebben ze de oorlog verklaard en zijn met spuitbussen en kokend water ten strijde getrokken. Met resultaat want het is nu zeker al een week (afkloppen!) rustig. Maar helaas.... de muggen zijn terug! En agressiever en in grotere getale dan voorheen. Dat betekent dus nog beter insprayen, zwaaien met ons elektrische tennisracket, zorgvuldig de klamboes checken en de klusjesman van het resort heeft gif gespoten. Vervolgens, helaas.... De eerste kakkerlak in de slaapkamer....:-( Dus zojuist maar flink schoongemaakt en ook hiervoor weer een spuitbus gekocht. Ze verkopen ze hier in alle soorten en maten. Dan eindigde tot slot het ochtendje strand met een verbrandde Joris. Niet vanwege de zon maar omdat hij onder water tegen brandkoraal was gestoten. Smeren met azijn (om het gif er uit te trekken) heeft gelukkig al veel goed gedaan.
Met de kinderen gaat het nog steeds goed. Lola lijkt voor dit moment 2 ochtenden op haar plek te zitten op KDV de Sterrekinderen en Jimi gaat naar school alsof hij nooit anders gedaan heeft. Het thema is deze weken Curacao. Dat betekent o.a. dat hij thuis komt met liedjes in het Papiaments, dat er op school traditioneel gekookt wordt, dat hij uitleg krijgt over de betekenis van de vlag, dat ze een kunuku-huisje in de klas hebben gebouwd en dat ze op schoolreis gaan naar een landhuis. Waar ze vervolgens vooral lekker gaan spelen met water.
Minke krijgt nu de kinderen op hun plek zitten en ze een eigen auto heeft, meer ruimte om bezig te zijn met haar zoektocht naar werk. Komende week staan 4 kennismakingsgesprekken op het programma. Vrijwilligerswerk is er genoeg te vinden maar betaald werk vinden is moeilijk. Dat heeft te maken met een wet die al in 2007 is aangenomen. Verschillende medische beroepsbeoefenaren mogen zich niet zomaar op het eiland vestigen en hun beroep uitvoeren. Tenzij ze van oorsprong van hier zijn of getrouwd met iemand uit Curacao. Zucht! En dan te bedenken dat ze zulke geweldig leuke collega's heeft achter gelaten.... Ook dan wordt er even flink geslikt...
Over het werk van Joris later meer. Dat is niet als cliffhanger bedoeld maar het is gewoon al snel laat hier. We proberen er op tijd in te liggen want we zijn meestal moe en moeten de volgende dag weer vroeg op.
Wordt vervolgd!
Veel liefs!!!
P.S. Voor de liefhebber:
Haai = Tribon
Slipper = Slof
Aap = Makaku
Wat zei je? = Wablief?
Jammer = Jaammer
Vis = Pischka
Hoe gaat het met jullie? Met ons gaat het nog steeds erg goed.
Hoewel we ons wel steeds meer realiseren dat we de meesten van jullie erg lang niet zien. Dat is soms even slikken. Gelukkig hebben we het met elkaar heel goed. Minder stress dus ook minder gemopper op elkaar (of zoals Joris zegt; 'je bedoelt minder gemopper op mij' ;-)). En we zitten helemaal op 1 lijn als we tegen elkaar zeggen: 'als we het niet leuk meer vinden, dan gaan we (gewoon) terug'! Maar zo ver is het nog niet. We zijn hier nog lang niet klaar!
Nog veel te veel dingen te doen, te beleven, ervaren, ontdekken.
Even terug naar ons vorige verslag: Hoera! Inmiddels zijn inderdaad de spullen die we vanuit NL op hadden laten sturen gearriveerd. Het voelde zoals een goede kennis hier zo mooi omschreef alsof je allemaal kerstpakketten krijgt om open te maken. Jimi en Lola zijn zo blij met al hun speelgoed, Joris heeft zijn thuisstudio al opgebouwd en Minke voelde zich vooral zo rijk met alle mooie afscheidsboeken die we gekregen hebben.
We hebben overigens een mooie donkergrijze Kia Sportage voor Minke gevonden. Heel fijn die vrijheid en scheelt een hoop logistieke planning.
Verder lijkt het regenseizoen toch nog niet begonnen te zijn. Wel horen we net dat er een tropische storm deze kant op komt. We volgen de nieuwsberichten maar het is nog een beetje onduidelijk of hij echt over dit eiland komt of niet.
Naast een mogelijke tropische storm willen we jullie nog wat vertellen over de minder leuke dingen van wonen in de Tropen. In de eerste weken, Fleur kan daar helaas over mee praten, hadden we veel last van muggen hier. Op een zeker moment leek dat minder te worden maar werden we geterroriseerd door een mierenkolonie. Echt overal zaten ze! 3 tellen onbeheerd je bord op tafel en de broodkruimels werden bestormd door soms wel honderden mieren. In ieder kastje, pakje, bakje, beker zaten ze. Daarbij konden ze ook nog eens heel naar prikken. In de eerste weken reageerde Minke nog verontwaardigd als iemand een miertje doodde. 'Dat zijn hartstikke nuttige beestjes die niemand kwaad doen, laat ze nou gewoon leven'. Maar die liefdadigheid was al gauw ver te zoeken. We hebben ze de oorlog verklaard en zijn met spuitbussen en kokend water ten strijde getrokken. Met resultaat want het is nu zeker al een week (afkloppen!) rustig. Maar helaas.... de muggen zijn terug! En agressiever en in grotere getale dan voorheen. Dat betekent dus nog beter insprayen, zwaaien met ons elektrische tennisracket, zorgvuldig de klamboes checken en de klusjesman van het resort heeft gif gespoten. Vervolgens, helaas.... De eerste kakkerlak in de slaapkamer....:-( Dus zojuist maar flink schoongemaakt en ook hiervoor weer een spuitbus gekocht. Ze verkopen ze hier in alle soorten en maten. Dan eindigde tot slot het ochtendje strand met een verbrandde Joris. Niet vanwege de zon maar omdat hij onder water tegen brandkoraal was gestoten. Smeren met azijn (om het gif er uit te trekken) heeft gelukkig al veel goed gedaan.
Met de kinderen gaat het nog steeds goed. Lola lijkt voor dit moment 2 ochtenden op haar plek te zitten op KDV de Sterrekinderen en Jimi gaat naar school alsof hij nooit anders gedaan heeft. Het thema is deze weken Curacao. Dat betekent o.a. dat hij thuis komt met liedjes in het Papiaments, dat er op school traditioneel gekookt wordt, dat hij uitleg krijgt over de betekenis van de vlag, dat ze een kunuku-huisje in de klas hebben gebouwd en dat ze op schoolreis gaan naar een landhuis. Waar ze vervolgens vooral lekker gaan spelen met water.
Minke krijgt nu de kinderen op hun plek zitten en ze een eigen auto heeft, meer ruimte om bezig te zijn met haar zoektocht naar werk. Komende week staan 4 kennismakingsgesprekken op het programma. Vrijwilligerswerk is er genoeg te vinden maar betaald werk vinden is moeilijk. Dat heeft te maken met een wet die al in 2007 is aangenomen. Verschillende medische beroepsbeoefenaren mogen zich niet zomaar op het eiland vestigen en hun beroep uitvoeren. Tenzij ze van oorsprong van hier zijn of getrouwd met iemand uit Curacao. Zucht! En dan te bedenken dat ze zulke geweldig leuke collega's heeft achter gelaten.... Ook dan wordt er even flink geslikt...
Over het werk van Joris later meer. Dat is niet als cliffhanger bedoeld maar het is gewoon al snel laat hier. We proberen er op tijd in te liggen want we zijn meestal moe en moeten de volgende dag weer vroeg op.
Wordt vervolgd!
Veel liefs!!!
P.S. Voor de liefhebber:
Haai = Tribon
Slipper = Slof
Aap = Makaku
Wat zei je? = Wablief?
Jammer = Jaammer
Vis = Pischka
-
26 September 2016 - 06:11
Franco:
Tja, dat leven in de tropen valt dan toch niet altijd mee :-) Alhoewel het gedeelte over de mieren voor mij wel herkenbaar is helaas (alleen dan iets minder heftig gelukkig), het heeft mij ook liters kokend heet water gekost om er vanaf te komen...
En die tropische storm, ach die waait vanzelf wel over joh! -
26 September 2016 - 13:14
Amanda Spijker:
Lieve lieverds,
Het gespuis kan behoorlijk op je zenuwen werken... Niet alleen in de tropen: ik was eens in Panama op zo'n mooi bounty eiland (weet je wel zo een van zo'n travelprogramma en uit de reisgidsen) en daar werd ik GEK van de zandvlooien. Ontspanning was ver te zoeken (zelfs met yogaervaring ;)) Maar DAT zie je op de plaatjes en op tv niet. Het blijft de natuur. Maar ook hier in Balkum op het platteland: hordes strontvliegen binnen of een buitenkat die binnen komt (wat doe jij hier? Jij bent toch een BUITENkat?) pissen/sproeien op de pas gestucte muren.... Na heel hoog opgetrokken wenkbrauwen en een kleine woedeuitbarsting, bedacht ik me: "Ach dat beest volgt ook zijn natuur maar..." Hij doet wat hij denkt dat hij moet doen. De brandkoraal, de kakkerlak, de rodereuzemier en de sangura ook waarschijnlijk.... Arme Joris, au!
Wat worden ze groot!!!! Jimi zie ik ook groeien!!! Een hele dikke zenknuffel voor jullie!!
-
26 September 2016 - 13:39
Nina:
Oh ja die kakkerlakken, Yak... Eerst kijken voor je 's ochtends je bed uit stapt, je schoenen uitkloppen, keuken schoon houden... Nog even en het is allemaal gewoon en routine. Het went wel :-) jullie kids zijn kleine helden vind ik. <3 -
26 September 2016 - 19:11
Gerda:
Ha lieverds,
Gezellig om weer van jullie te horen. Komt aardig overeen met wat ik via Skype en App ook hoor dus dan zal het allemaal wel kloppen :-) Heerlijk ook om te lezen dat jullie je druk kunnen maken om allerlei huis-tuin-en-keuken ongemakjes. Betekent dat (dat) je de grote ongemakken hebt overwonnen?? In ieder geval gaat jullie leventje steeds meer lijken op het gewone leventje nu Joris, Jimi en Lola hun plekje gevonden lijken te hebben. Nu jij nog Minke. Hopelijk komt er snel iets op jouw pad waar je je met hart en ziel in kunt storten. Komt vast goed.
Dikke knuffel voor jullie viertjes -
27 September 2016 - 19:09
Gaby Yeu:
Erg leuk om jullie berichtjes te lezen!!
Wat fijn dat Jimi en Lola een beetje gewend zijn.
Ik blijf jullie volgen.
liefs gaby
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
